Autor projektu: Antonio Bonet, Juan Kurchan i Jorge Ferrari-Hardoy, 1938
Z okazji 80-lecia swojego istnienia, marka Knoll oddaje hołd oryginalnemu projektowi, tworząc specjalną wersję fotela Butterfly. Rok 1938 stanowił bardzo płodny okres w historii wzornictwa. Między innymi powstała wtedy firma Knoll i zaprojektowano wyjątkowy fotel, który Hans Knoll postanowił włączyć do katalogu firmy w latach 1947-1951, co skończyło się ogromnym sukcesem.
Informacje Szczegółowe
WŁAŚCIWOŚCI
Dzięki technologicznym zdolnościom oraz wyjątkowemu kunsztowi firmy Knoll, czyli elementom niezbędnym do tworzenia produktów najwyższej jakości, dzisiejszy fotel Butterfly charakteryzuje się krętymi i dynamicznymi liniami, które były możliwe do uzyskania dzięki jakości zastosowanych materiałów: konstrukcja jest wykonana z chromowanej lub powlekanej stali w kolorze białym lub czarnym, natomiast siedzisko z termoformowanego filcu. Zwłaszcza ten element reprezentuje prawdziwą innowacyjność projektu, ponieważ za pomocą wyrafinowanego rzemiosła udało się uzyskać konstrukcję samonośną, pełniącą podwójną rolę siedziska i pokrycia. Ponadto, laserowe formowanie tkaniny – bez dodatkowych szwów – umożliwia bezpośrednie połączenie siedziska ze stalową ramą, co zapewnia wyjątkowy komfort i elegancję.
BUDOWA
Chromowana, czarna lub biała podstawa.
WYKOŃCZENIA
Filc jest dostępny w różnych wersjach kolorystycznych.
WYMIARY
Butterfly Chair – Wersja Jubileuszowa
Wymiary fotela: 82 cm szer. x 76 cm gł. x 32/90 cm wys.
Historia Produktu
Hołd złożony oryginalnemu projektowi Knoll: Jubileuszowa wersja fotela Butterfly z okazji 80. rocznicy.
Rok 1938 stanowił bardzo płodny okres w historii wzornictwa. Między innymi powstała wtedy firma Knoll i zaprojektowano wyjątkowy fotel, który Hans Knoll postanowił włączyć do katalogu firmy w latach 1947-1951, co skończyło się ogromnym sukcesem. Częściowo dzięki dalekowzroczności marki Knoll, niniejsze dzieło stało się prawdziwą ikoną w historii designu i jest najpowszechniej znane pod nazwą Butterfly (Motyl).
Projekt Butterfly naznaczył swoją obecnością wiele dekad. Jego geneza to tak naprawdę historia transformacji, zdolności adaptacyjnych i ewolucji – cech charakterystycznych dla naszych czasów. Dlatego też, w idealny sposób symbolizuje nieustanną nowoczesność, której marka Knoll jest rzecznikiem od około 80 lat.
Niemniej jednak, aby w pełni zrozumieć jego znaczenie, musimy zrobić duży krok wstecz.
Był to rok 1937, gdy trzech młodych hiszpańskojęzycznych architektów spotkało się w Paryżu: pierwszy z nich to pochodzący z Barcelony Antonio Bonet, a dwaj pozostali to Juan Kurchan i Jorge Ferrari-Hardoy, którzy pochodzili z Buenos Aires. Byli bystrzy i utalentowani, co zapewniło im dostęp do najbardziej pożądanego wówczas miejsca w świecie architektury, tj. Rue de Sévres 5, czyli pracowni Charlesa-Edouarda Jeannereta, który już wtedy był bardziej znany jako Le Corbusier.
Ci trzej architekci spędzili cały rok studiując u Mistrza i chłonąc najlepsze elementy jego pracy. Gdy tam przybyli, Corbu miał już na swoim koncie publikację trylogii o architekturze, sztuce dekoracyjnej oraz urbanistyce, jak i również odrzucenie przez branżę, a następnie przywrócenie do świetności dzięki stworzeniu Esprit Nouveau. Ponadto, przez ponad dziesięć lat pracował z Charlotte Perriand nad stworzeniem mebli, które miały stać się kamieniami milowymi w historii designu.
Pewne jest, że przed lub w trakcie ich praktyk, architekci przeczytali L’Art Décoratifs d’Aujourd’hui, w którym Le Corbusier obalił ideę sztuki dekoracyjnej na rzecz nowoczesnego wzornictwa. Architekt w swojej książce omawia nowe wzornictwo – od mebli i obiektów technicznych, po masowo wytwarzane produkty przemysłowe oraz rozwiązania opracowywane w kontekście militarnym, które można w unikalny sposób przekształcić w zakresie przestrzeni domowej.
Nie dziwi zatem fakt, iż po powrocie do Argentyny, trójka obiecujących architektów zdecydowała się podążać drogą wskazaną im przez Mistrza. W tym celu założyli oni Grupo Austral, czyli kolektyw projektowy mający na celu eksplorację nowych horyzontów argentyńskiej architektury i urbanistyki (udało im się to do tego stopnia, że Ferrari-Hardoy będzie później pracował nad nowym planem urbanistycznym Buenos Aires z samym Le Corbusierem). Dzięki niezwykłej intuicji, jaką to trio zostało obdarzone, pojawił się pomysł przeprojektowania klasycznego mebla wojskowego o nazwie „Tripolina”. Ten lekki i składany fotel charakteryzował się drewnianą ramą i metalowymi łącznikami, które tworzyły podstawę dla obicia z płótna lub skóry.
Uważa się, że ten fotel został zaprojektowany w 1877 roku dla armii brytyjskiej przez Josepha B. Fenby, który następnie sprzedał swój patent we Włoszech i Stanach Zjednoczonych. Fotel został po raz pierwszy zaprezentowany na Międzynarodowych Targach w Saint Louis w 1904 roku przez firmę Gold Medal z Wisconsin. Fotel Tripolina jest prosty i praktyczny, ponieważ został stworzony do celów wojskowych, a zatem musiał być przystosowany do nagłych zmian lokalizacji i częstego transportu. Dzięki zastosowaniu płótna, niniejszy projekt łączy tradycyjnie rozdzielone części, czyli siedzisko i oparcie, w jeden element, co umożliwia wygodne złożenie i przechowywanie tego przedmiotu w praktycznym etui z paskiem na ramię.
Trzej architekci przeanalizowali jego potencjał, a następnie przeprojektowali udoskonalając funkcje tego fotela, aby dumnie prezentował się w domowej przestrzeni. Byli jednymi z pierwszych architektów, którzy odważyli zająć się dziedziną „przeprojektowywania”, czyli praktyką, która później przyniosła sławę niezliczonym projektantom i pozwoliła stworzyć wiele kultowych mebli. W głównej mierze skupili się na strukturze, czerpiąc inspirację z międzynarodowego trendu na metal w formie rurek, który w poprzedniej dekadzie charakteryzował meble ruchu racjonalistycznego, czyli wysoce nowoczesnego stylu produkcji maszynowej, którego orędownikiem był wielki Corbu.
Drewniana rama z metalowymi łącznikami – jako zbyt skomplikowana do przemysłowej produkcji masowej – została zastąpiona dwoma zakrzywionymi, metalowymi elementami, w celu stworzenia jednej, płynnej pętli. Choć nowa wersja utraciła elastyczność pierwotnego projektu, to zyskała znacznie bardziej interesujące cechy. Kształt siedziska zachował swoją prostotę, ale stał się czystszy i bardziej zdefiniowany, natomiast struktura stała się liniowa, przejrzysta i ciągła jak wstęga Möbiusa. Niemniej jednak, najważniejsze jest to, że udało się skondensować zalety dwóch stylów w jednym. Niniejszy fotel jest wszechstronny, lekki i można go układać w stos jak krzesła, a przy tym także wyjątkowo wygodny i szeroki jak tradycyjny fotel. Nie dziwi zatem, że oferowany poziom komfortu przywodzi na myśl hamak, czyli tradycyjny, latynoamerykański projekt przypominający kokon, który oferuje lekkość i czystość prostego, podwieszanego płótna.
Do najwybitniejszych zwolenników fotela Butterfly należy Edgar Kaufmann Junior, czyli architekt mający od urodzenia kontakt z wielkimi klasykami, ponieważ jego ojcem był biznesmen, który zlecił Frankowi Lloydowi Wrightowi stworzenie legendarnego Fallingwater (dom nad wodospadem), a Richardowi Neutry, aby zaprojektował jedną z najbardziej efektownych kalifornijskich willi. Zainteresowanie Kaufmanna Juniora tym dziełem było tak duże, że w 1940 roku polecił on włączenie niniejszego fotela do stałej kolekcji nowojorskiego MoMA, którego był konsultantem. Hans Knoll nabył prawa do projektu w 1947 roku i z powodzeniem produkował go jako Model nr 198 przez cztery lata.
Mnogość nazw przypisywanych temu projektowi – BFK, Argentina, African, Hardoy Chair oraz oczywiście popularny Butterfly, ustępuje jedynie niezliczonym próbom naśladowania tego dzieła. Projekt niniejszego fotela wyprzedził o prawie trzydzieści lat radykalne poszukiwania niekonwencjonalnych i wernakularnych foteli, odzwierciedlających jedne z największych klasyków ruchu modernistycznego. Butterfly stworzył tak naprawdę nowy sposób siedzenia, uwalniając użytkowników od formalizmów społecznych i umożliwiając im zaangażowanie się w nową formę zabawy, która później stała się bazą dla współczesnych mebli opracowywanych od lat 50. dwudziestego wieku, a także dla stylu, którego prekursorem było amerykańskie wzornictwo.
Obecnie fotel Butterfly nadal uznawany jest za klasykę modernizmu i cieszy się wyjątkową popularnością. Stanowi symbol lekkości i wolności, jednocześnie zapewniając elegancję, która na swój sposób jest zarówno nieformalna, jak i wyrafinowana.
Domitilla Dardi
Fotel Butterfly juz wkrótce będzie dostępny w naszym sklepie internetowym.
